Stoep dweilen en honinggelatine.

Mijn hemel. Het is volgens mij wel algemeen bekend wat ik er voor over heb om een telefoongesprek niet te hoeven voeren; vervolgens stuurde mijn moeder een pakketje op. Vier dagen later vind ik een geel briefje van de bezorgdienst in de brievenbus: ze waren hier om het pakketje af te leveren en of ik zo vriendelijk zou willen zijn om naar het nummer te bellen. Een Spaans nummer, met waarschijnlijk een Spaanse vrouw aan de andere kant.. Not gonna happen. Na een aantal dagen wilde ik dat pakketje toch wel erg graag hebben en het leek er niet op dat ze mij zouden gaan bellen, dus toen heb ik het vanmorgen maar gewoon gedaan. Ik draaide het nummer en er begon iemand te ratelen en toen kwam er zo’n irritant deuntje, echt verschrikkelijk. Na een tijdje had ik het geratel ontcijferd, er werd gezegd ‘alle telefonistes zijn op dit moment in gesprek, een moment geduld alstublieft’, maar toen stopte het muziekje weer en kwam er weer geratel, gelukkig hetzelfde. Toen bedacht ik me dat Spanjaarden de telefoon met 1 (Hola) of 2 woorden (Hola dígame) opnemen, dus ik was half aan ’t luisteren naar ’t irritante muziekje en half aan ’t computeren totdat een vrouw opeens ‘Hola dígame’ zei en ik uit m’n trance geholpen werd. Die vrouw was ontzettend behulpzaam en ze legde me helemaal uit hoe ik erheen moest lopen.. Zoals altijd was alle telefoonstress weer voor niets en ik heb mijn pakketje. YEAH

Hoe gaat het voor de rest hier? Goed. Veel mensen vragen aan me: wat vind je van Valladolid? Tjah, mooi ofzo. Dat weet ik echt nog niet. Het is echt een prachtige stad, maar ik ken het gewoon nog niet goed genoeg, zeker niet zoals ik Nijmegen ken. Wel heb ik twee extra kaarten ontvangen, dank daarvoor, maar het terugsturen is even een probleem. Want de mensen van de kiosk zijn van mening dat ze geen postzegels mogen verkopen en verwijzen me door naar de tabakshop, maar bij de tabakshop worden er ook geen postzegels verkocht: alleen bij de kiosk. Dus ik moet nog even een kiosk en een tabakshop vinden die het met elkaar eens zijn.

En dan nu het allervermakelijkste van Valladolid (of Spanje in het algemeen, want in Madrid doen ze het ook): ze dweilen de stoep. Ik snap echt niet waarom, want elke dag lopen er mannen rond met karretjes met 2 prullenbakken die overal prulletjes vandaan halen en aan het vegen zijn, met hun typische blik met lange steel en handbezem; vervolgens gaan mensen de stoep dweilen. Ik liep naar huis toe en daar stond ze hoor, gewoon de schoonmaakster van een kantoor, met d’r mop buiten. Echt zo’n ouderwetse mop, met van die lange draden, heen en weer over de stoep. Helaas moest ik er langs, dus met een subtiele sprong tussen twee keer zwaaien door heb ik de spatters ontweken, maar het blijft gek. Ik vraag me af waarom ze dat doen.

En dan nu nóg iets geks. De croissantjes. In de plaatselijke supermarkt hier hebben ze de neiging om alles van de bakker onder een plakkerig spul te gooien. Zodra je in de buurt komt van die krengen blijven er twee dagen lang voorwerpen aan je handen kleven. Gisteren had ik twee croissantjes gekocht, die plakken ze dan ook op elkaar om in een zak te doen, maar zodra je die zak opent, heb je dat zojuist beschreven effect. Uiteindelijk was ik er één aan ’t eten en er zat zoveel van dat plakkerige spul op dat ik het er met mijn vinger vanaf heb moeten schrapen, toen kon ik ook gelijk even proberen wat het nou precies was. Honinggelatine. Geen grap. Plakken als een malle doet ‘t.

Voor de rest is het leven hier eigenlijk best prima. Als ik even verder ga waar ik vorige week ben gestopt, ik ging ’s avonds naar dat huisfeest. Van tevoren bij Frankie wat gedronken, maar na een uurtje of 2 begon de buurman heftig te kloppen (zoals voorspeld), dus gingen we richting het huisfeest (in een ietwat beschonken toestand) en daar was het echt ontzettend leuk, met allerlei wildvreemden gepraat en vanuit daar zijn we naar een kroeg gegaan en daarna nog naar een club. Echt zoveel schik gehad, niet normaal! De volgende morgen hadden Sanne en Anneloes iets meer schik dan ik. JEUZUS, wat een hel. Maar ik drink nooit zoveel hoor (m’n moeder en oma lezen dit).

ENNN op naar Madrid met je brakke kop. Dat ging eigenlijk best prima, totdat ik weer een slok alcohol nam en mijn complete lijf zich verzette tegen nog meer schade. Oeps. Leuke avond gehad met Neel, plat op m’n buik op de grond op het vliegveld geslapen en om 7 uur tot de conclusie komen dat ik nog 3 uur moet wachten op de volgende trein. Dus maar met een andere trein via een omweg proberen, sta ik in the middle of nowhere in een bergplaatsje genaamd Cercedilla (zoek dat maar eens op), om tot de conclusie te komen dat de volgende trein naar Segovia (halverwege Madrid en Valladolid) om 11.27 gaat. Ehm nee danku. Dus in dezelfde trein weer terug naar Madrid, waar ik net op tijd was voor de trein naar Valladolid. Om kwart over 11 in Valladolid, om kwart voor 12 was ik thuis en dood. Ik was dus inmiddels 24 uur wakker. Maar ik kon niet gaan slapen omdat ik 20 uur later weer college had.

Even in het kort deze week. De rest van de week bijkomen, tot de donderdag. Toen ben ik weer uitgegaan met Frankie en wat vriendinnen en vrijdagmiddag hadden we introductiedag (dat was saai) en kwamen er ‘s avonds wat mensen naar mijn huis voor een drankje. Daarna naar een heel leuke tent, genaamd Juanita (love that name) en de volgende dag naar allerlei rockdingen gegaan (…). Zondags lekker aan de uni gewerkt, dat was weer even wennen, want je hebt hier dus praktisch geen huiswerk. Maandagmorgen moest ik allerlei dingen regelen, dat heb ik ook nog gedaan ook, voor de rest film gekeken (Black Swan en Burlesque, vooral de eerste was heeeel mooi).

Deze week moet ik me inschrijven voor de uni, waar ik allerlei dingen voor nodig heb. Ook ga ik me aanmelden voor het helpen met Engels op middelbare scholen hier, de kans dat ze me kiezen is klein, maar het lijkt me in ieder geval superleuk. Daarvoor moet ik ingeschreven staan bij de politie en daar moet ik weer pasfoto’s voor hebben dus die gaan we zo maken, morgen inschrijven bij de politie, donderdag inschrijven voor de uni en het aanmeldingsformulier inleveren. Vrijdag gaan Frankie, Helen en ik op Integration Weekend, geregeld van de ESN, in een of andere boerderij ofzo in het noorden, net buiten de provincie. Ben benieuwd!

Sorry voor het lange verhaal, maar ik moet alles gewoon typen. Misschien moet ik eerder een verhaaltje schrijven, maar daar heb ik niet zo’n zin in.

Hasta luego!