Missie carnaval ontlopen: mislukt.

Ik mis mijn fiets. Ik mis mijn wekelijkse koffiedates met menig inwoner van Nijmegen en omgeving. Ik mis m’n lieve collegae (en aansluitende diners met dezelfde mensen die dan opeens mijn vrienden zijn). Ik mis lopen door de stad en dat mensen mij herkennen, en ik hen. Ik mis naar de uni fietsen over die veel te drukke Heyendaalseweg met z’n kakheuvels. Ik mis de zeurende mensen over de sneeuw, over de regen, over de zon, over de buren, over het leven. Ik mis Holland.

Niet dat ik terug wil op dit moment, maar je hebt wel eens van die momenten. Het is nu zondagavond en na de meest nutteloze dag van mijn verblijf hier, bevind ik me in zo’n moment. Valladolid is prachtig, je kan er leuk uitgaan, maar de dagen bestaan op het moment voornamelijk uit wachten tot de stad ’s nachts gaat leven, want overdag is er geen flikker te doen. Morgen moet ik weer van alles doen en staat er weer een leuke Tandem-avond gepland, dus ik sleep me wel weer uit dit dal en dan is het wachten tot aankomende zondag, wanneer de katholieke en zeer conservatieve kant van Valladolid weer omhoog komt, en de stad compleet wordt afgesloten voor enige bezigheid. Dit is overdreven hoor, maar zoals ik al zei: dal.

Goed. JEZUS! Dat heeft lang geduurd sinds de vorige keer. Ik keek het even terug en het was aan ’t begin van de week vóór het Integration Weekend. Inmiddels bevind ik me in een compleet andere situatie dan hiervoor (ik heb het niet over mijn dal), dat komt eigenlijk vooral door Integration Weekend.

Voor Integration Weekend heerste er bij ons (Frankie en mij) vooral een gevoel dat Erasmus studenten hier helemaal niet leuk zijn en dat we dus vooral Spaanse vrienden moeten maken. We gingen mee met IW voor een leuke tijd en dat is zeker gebeurd. Donderdags was ik nog uitgeweest en vrijdagmiddag zaten we alweer in de bus richting Dueñas, een plaatsje net buiten de provincie van Valladolid. Ik heb totaal geen zin om alle details van dit weekend nóg een keer te vertellen, het komt er in ieder geval op neer dat we veel spelletjes hebben gespeeld, nog meer alcohol hebben genuttigd, geweldige feestjes gehad, ontzettend veel hebben gelachen en vooral onuitwisbare herinneringen hebben gemaakt. En inside jokes. Ik ben van mening dat je alleen goede vrienden bent met de mensen waar je inside jokes mee hebt, die heb ik inmiddels. Het gaat de goede kant op!

De maandag na IW gingen we maar weer naar Tandem, opnieuw aan de wijn en weet ik het allemaal -ik hou geen lever meer over- maar dat heb ik er wel voor over. Tandem is een taalactiviteit om mensen Spaans te leren/meer Spaans te praten (daarvoor ga ik) en tegelijkertijd komen er ook Spanjaarden om Engels te leren. Zodoende leer je mensen kennen, heb je een gezellige avond en doe je nog eens wat aan je taalvaardigheid. Om 5 uur ’s ochtends eindigden Frankie, Helen en ik in een of andere afgelegen kroeg met 2 Spanjaarden, het was zo leuk! Ook met alle mensen van IW gepraat!

Dinsdag hadden we een rustdag, maar toen brak de hel los. Woensdag en donderdag weer uitgeweest. Inmiddels was ik echt bekaf, maar het was zo leuk. Behalve het feit dat woensdag m’n mooie H&M nepleren jas is gejat waardoor ik geen jas meer had. Blijkbaar staat Valladolid bekend om z’n jassenjatters, fijn dat mensen dat zeggen wanneer je je jas ergens neerpleurt. Maar, geen paniek. Want vrijdagavond deed ik het rustig aan, zaterdagmorgen kwam m’n mama inclusief andere jas! Samen met haar zijn we naar de markt gegaan (hels) en ’s avonds voor haar verjaardag gegeten in een heel leuk restaurantje hier om de hoek. Zondag hebben we een stadswandeling gemaakt, onder andere langs de rivier gelopen, iets wat ik vaker moet doen. Maandagochtend moest ik heel veel regelen (onder andere die inschrijving die ik twee weken geleden zou doen). ’s Avonds een beetje geshopt en uiteten geweest. Inmiddels is ze alweer thuis in het koude Nederland (de hele tijd was het zonnig met 16 graden hier!).

OJA: Donderdag kreeg ik een berichtje van Robyn, ze zou ’s avonds Engelse les gaan geven bij twee kindjes, maar ze had geen zin meer, omdat ze al zoveel lesgeeft, dus vroeg ze of ik het wilde doen. Mensen die me goed kennen zouden zeggen dat ik het niet zou doen, want ik was ontzettend moe van het uitgaan en niet slapen, en ik moest dus binnen 3 uur al klaar zijn om erheen te lopen. Nou mensen, jullie kennen me toch niet zo goed! HAH, ik ben erheen gegaan. Het zijn 2 meisjes van 2 en 3 en ik moet een beetje met hun poppenhuis spelen, terwijl ik Engels tegen ze spreek. Ik beleef dus mijn eigen jeugd gewoon opnieuw. Voor 10 euro per uur. Geen problemen mee moet ik zeggen. Waarschijnlijk willen ze ook dat ik 3 jongetjes en 1 meisje van 5/6 jaar oud Engelse les ga geven (beetje hetzelfde concept). Dat zou wel een lekker zakcentje zijn!

Vandaag zijn de vriendjes van Sanne en Anneloes gekomen, ik had ondertussen een koffie drink dag (net alsof ik Nijmegen ben dus). We hadden plannen om carnaval te vieren in Cádiz (Zuid-Spanje, 25 graden), maar dat gaat niet door omdat we in de auto of op het strand hadden moeten slapen, en Frankie was te bang om verkracht te worden. Weeral had ik er geen problemen mee. (Grapje) Nu hebben we maar besloten om rond Pasen naar Sevilla/Zuid-Spanje te gaan. YES

Ook deze afgelopen week weer genoeg uitgeweest en ook hier is de carnavalsgekte losgebroken. Geloof het of niet, maar ze doen hier bijna nog meer hun best dan in Nederland. Tot nu toe heb ik al veel voorbij zien komen, onder andere een piemel, een druif, een antirookverbodsbord, een hele dikke man als Amy Winehouse en de complete cast van Mario Kart inclusief autootjes. Ik was overigens verkleed als nerd, maar op een gegeven moment werd ik omgegeven door gillende Spaanse meisjes omdat we dezelfde outfit hadden.

Dat was het wel weer. Ik heb inmiddels al een schap vol met leuke kaartjes en het is AWESOME. Ik geniet er echt van, vooral van mijn recentelijke gearriveerde Hello Kitty kaart (thanks Sofie!) ben ik nog steeds zichtbaar aan het genieten. Bij dezen beloof ik ook dat iedereen iets terug krijgt (sorry Kim voor het oponthoud).

Iedereen die trouwens hier een berichtje achterlaat: THANKS THANKS THANKS. Zo leuk om te lezen dat iedereen trouw de verhalen volgt en zodoende toch een beetje op de hoogte blijft. Sorry dat ik niet reageer, maar ik ben lui. Er is geen andere reden. Het spijt me.

Hasta luego!

PS geloof waarbenjij.nu niet, het is slechts hooguit 10 graden.